Uchwała Nr VIk/XLIX/582/2014 Rady Miasta Wejherowa z dnia 28 października 2014 r. w sprawie rozpatrzenia skargi najemców lokali użytkowych przy ul. Rzeźnickiej 12a-i w Wejherowie

Uchwała Nr VIk/XLIX/582/2014
Rady Miasta Wejherowa

z dnia 28 października 2014 r.

w sprawie rozpatrzenia skargi najemców lokali użytkowych przy ul. Rzeźnickiej 12a-i w Wejherowie

 Na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jednolity: Dz. U. z 2013 r. poz. 594 ze zmianami) oraz art. 229 pkt 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz. U. z 2013 r. poz. 267 ze zmianami), po rozpatrzeniu skargi  najemców lokali użytkowych przy ul. Rzeźnickiej 12a-i w Wejherowie (wpł. dnia 25.07.2014 roku od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku przy piśmie z dnia 15.07.2014 r., sygn. akt. 3117/13)

 Rada Miasta Wejherowa
uchwala, co następuje:

§ 1. 1.  W wyniku przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego Rada Miasta uznaje przedmiotową skargę za nieuzasadnioną.

2.  Uzasadnienie stanowi załącznik do niniejszej uchwały.

§ 2.   Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.

 Załącznik do uchwały Nr VIk/XLIX/582/2014
Rady Miasta Wejherowa
z dnia 28 października 2014 r.

Uzasadnienie

 Rada Miasta Wejherowa dnia 30 czerwca 2009 roku podjęła uchwałę Nr Vk/XXXVI/408/2009 w sprawie przyjęcia nowelizacji programu pn. „Lokalny Program Rewitalizacji Miasta Wejherowa na lata 2008-2015”. W programie tym wśród zadań przewidzianych do realizacji znalazło się zadanie oznaczone numerem A6-1. pod nazwą „Budowa ciągu pieszo-rowerowego wzdłuż rzeki Cedron”.

 Dnia 16.07.2012 roku została zawarta umowa nr ZZP.272.38.2012.AB z firmą SKANSKA S.A. - Wykonawcą wyłonionym w drodze przetargu nieograniczonego. Przedmiotem umowy była budowa ciągu pieszo-jezdnego wzdłuż rzeki Cedron na odcinku od ulicy Judyckiego do ulicy Partyzantów w Wejherowie. Zakres ten był współfinansowany z funduszy Unii Europejskiej w ramach projektu „Turystyczny szlak północnych Kaszub”. Roboty wykonywane były, zgodnie z zatwierdzonym projektem budowlanym i wydanym pozwoleniem na budowę – ostateczna Decyzja Starosty Wejherowskiego AB3-I-7351/353/07/08 z dnia 17.04.2008 roku. Zgodnie z umową Wykonawca był zobowiązany zrealizować i przekazać Zamawiającemu cały przedmiot umowy do dnia 31.10.2013 roku. Roboty wykonywane były, zgodnie z założonym harmonogramem, bez konieczności aneksowania umowy co do terminu realizacji. Podpisanie Protokołu Odbioru Końcowego nastąpiło 18.10.2013 roku. Podczas prowadzenia prac Wykonawca dokładał wszelkich starań w takiej organizacji placu budowy, aby utrudnienia sprowadzić do niezbędnego minimum. Potwierdzili to sami skarżący w piśmie z dnia 31.05.2013r do Prezydenta Miasta Wejherowa: cytat ” Ma pan rację, przejście wzdłuż naszych lokali nigdy nie było zamknięte.” Dostawy towarów do pawilonów przy ul. Rzeźnickiej 12a-i odbywały się tak jak przed rozpoczęciem budowy tj. od ul Judyckiego, gdzie żadne prace nie były prowadzone.

 Dnia 06.06.2013 roku, na terenie nieruchomości ul. Rzeźnicka 12a-i, odbyło się spotkanie przedstawicieli skarżących z przedstawicielami Urzędu Miasta Wejherowa: Zastępcą Prezydenta Miasta Wejherowa Piotrem Bochińskim, Kierownikiem WIGKiOŚ Stanisławem Brzozowskim i Inspektorem WIGKiOŚ Piotrem Ślusarskim, podczas którego przedstawiciele Urzędu przedstawili harmonogram dalszych prac. Zwrócono też uwagę, że największe utrudnienia wystąpią przy budowie chodnika przed wejściami do lokali – chodnik dochodzi do ściany budynku. Mając na względzie maksymalne skrócenie czasu wykonywania robót uzgodniono, że na czas wykonywania chodnika, wejścia do lokali zostaną zamknięte, a dla klientów otwarte będą drzwi od strony zaplecza. Został też przyjęty postulat skarżących dotyczący możliwości poszerzenia chodnika przed wejściami do lokali – chodnik został poszerzony poprzez zmniejszenie powierzchni pasa zieleni.

 Inwestycja przeprowadzona realizowana była sprawnie i terminowo, ze szczególnym staraniem ograniczenia uciążliwości do minimum. Wykonawca był w stałym kontakcie ze skarżącymi i wszędzie tam, gdzie było to możliwe dostosowywał się do przedstawianych sugestii.

 Mając powyższe na względzie skargę uważa się za bezzasadną.