UCHWAŁA Nr VIIk/XXXI/346/2017 RADY MIASTA WEJHEROWA z dnia 25 kwietnia 2017 r. w sprawie nadania nazwy "RONDO MIRONA ŁUKOWICZA" istniejącemu rondu na terenie miasta Wejherowa

Uchwała Nr VIIk/XXXI/346/2017
Rady Miasta Wejherowa

z dnia 25 kwietnia 2017 r.

w sprawie nadania nazwy "RONDO MIRONA ŁUKOWICZA" istniejącemu rondu na terenie miasta Wejherowa

Na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 2 i art. 18 ust. 2 pkt 13 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jednolity Dz. U. z 2016 r. poz. 446 z późn. zm.)

Rada Miasta Wejherowa
uchwala, co następuje:

§ 1. Nadaje się nazwę "RONDO MIRONA ŁUKOWICZA" rondu u zbiegu ulic: Świętego Jana, Henryka Sienkiewicza, 10 Lutego w Wejherowie. Uzasadnienie dla niniejszej uchwały znajduje się w załączniku nr 1.

§ 2. Szczegółowe położenie ronda wymienionego w §1 przedstawia mapa, stanowiąca załącznik nr 2 do niniejszej uchwały.

§ 3. Wykonanie uchwały powierza się Prezydentowi Miasta Wejherowa.

§ 4. Uchwała wchodzi w życie po upływie 14 dni od ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Województwa Pomorskiego.

Załącznik nr 1

W dowód uznania za pracę i służbę na rzecz wejherowskiej społeczności wnosimy o uhonorowanie pamięci Mirona Łukowicza poprzez nadanie imienia rondu na terenie naszego miasta.

Miron Łukowicz był pierwszym Przewodniczącym Rady Miasta Wejherowa, wybranym w pierwszych wolnych wyborach samorządowych w 1990 roku wygranych przez Wejherowski Komitet Obywatelski ?Solidarność". Przedstawiamy w załączeniu historię Człowieka, który zasługuje na upamiętnienie w historii naszego miasta.

ŁUKOWICZ MIRON

Urodził się 18 kwietnia 1928 r. w Toruniu, w rodzinie Sirwind - Łukowiczów, przybyłej na Pomorze Gdańskie z Litwy w XVII w. Pradziad Mirona, Jan Maciej, był powstańcem styczniowym. Społeczną i patriotyczną aktywność Łukowiczowie często łączyli z pracą zawodową na polu medycyny. Lekarzami byli m.in.: Marceli Karol, ojciec Mirona, działacz społeczny i miłośnik kaszubszczyzny; stryj Jan Paweł, zasłużony szczególnie dla Chojnic oraz dziadek Jan Karol, założyciel szpitala w Chojnicach. Dzieciństwo Mirona Łukowicza upłynęło w Toruniu. Z nastaniem okupacji musiał opuścić szkołę powszechną, w wieku 11 lat przymusowo rozpoczął pracę jako robotnik w fabryce kotłów i maszyn ?Born und Schűtze" w Toruniu. Po wojnie Miron Łukowicz uczył się w gimnazjum i liceum w Toruniu, a po maturze (1947) podjął studia na Akademii Medycznej w Gdańsku. Dyplom lekarza medycyny uzyskał w 1952 r. Po studiach nakazem pracy został wcielony do wojska. W latach 1952-1957 służył w Okręgowym Szpitalu w Toruniu, a następnie w Szpitalu Garnizonowym w Wałczu, gdzie w 1955 r. uzyskał specjalizację w zakresie dermatologii i wenerologii. W 1957 r., w okresie politycznej odwilży, opuścił wojsko i podjął pracę w szpitalu w Pucku.

Od tegoż roku datują się też jego związki z odradzającym się po okresie stalinowskim ruchem kaszubskim. Był uczestnikiem zjazdu założycielskiego Zrzeszenia Kaszubskiego. Najpierw był aktywnym działaczem w Oddziale Puckim Zrzeszenia, a po przeprowadzce do Wejherowa ? w wejherowskim. Pełnił też ważne funkcje we władzach naczelnych Zrzeszenia Kaszubsko - Pomorskiego w Gdańsku i w Wejherowie. W latach 1967 - 1968 współtwórca Muzeum Piśmiennictwa i Muzyki Kaszubsko-Pomorskiej w Wejherowie, powołanego 01.09.1968 r. Do tego muzeum trafiło sporo eksponatów o tematyce kaszubskiej ze zbiorów ojca Mirona - Marcelego z Torunia oraz dziadka - dr Jana Karola i stryja - Jana Pawła z Chojnic. W latach 1961-1968 był członkiem Stronnictwa Demokratycznego. Od 1958 r. (maja) do śmierci (tj. 07.09.1991 r.) dr Miron Łukowicz wykonuje swój zawód i pasję lekarską na terenie Wejherowa. W latach 1959 - 1960 kierował lecznictwem otwartym, od 1960 roku pracuje jako asystent na Oddziale Skórno-Wenerologicznym. W 1962 r., po uzyskaniu II stopnia specjalizacji w zakresie dermatologii i wenerologii, objął ordynaturę oddziału skórno-wenerologicznego w Szpitalu Powiatowym w Wejherowie. Tę funkcję pełnił do końca swojego życia, ciesząc się zaufaniem, szacunkiem i sympatią pacjentów. Należał do Polskiego Towarzystwa Lekarskiego oraz Polskiego Towarzystwa Dermatologicznego. Był wychowawcą wielu pokoleń lekarzy w swojej specjalności. W sierpniu 1980 roku jako członek Zrzeszenia Kaszubsko- Pomorskiego, wraz z kolegami, podpisał poparcie dla strajkujących wówczas stoczniowców w Gdańsku i Gdyni. 1 września 1980 r., po podpisaniu Porozumień Sierpniowych, wraz ze Stefanem Niekraszem, Reginą Chilutą przystąpił do organizowania na terenie wejherowskiego ZOZ-u Niezależnych Samorządnych Związków Zawodowych "Solidarność". Był przewodniczącym Komitetu Założycielskiego ?S", następnie zastępcą przewodniczącego Komisji Zakładowej, członkiem Zarządu Regionu Gdańskiego oraz Podregionu w Wejherowie. Czynnie udzielał się w pracach Sekcji Służby Zdrowia NSZZ Solidarność. Po wprowadzeniu stanu wojennego był szykanowany za postawę, czynne przeciwdziałanie reżimowi stanu wojennego, w tym wspieranie internowanych, którzy przebywali w wejherowskim szpitalu na leczeniu, a 9 listopada 1982 r. internowany w Kwidzynie. W czasie pobytu w miejscu internowania odnowiła mu się choroba wrzodowa żołądka. Zwolniony z internowania 17.12.1982 r. w momencie zawieszenia stanu wojennego, na fali zwolnień działaczy Solidarności z internowania. W latach 1982 - 1987 był niejednokrotnie zatrzymywany i przesłuchiwany oraz poddawany rewizjom przez PRLowską Służbę Bezpieczeństwa. W latach 1981 - 1989 odważnie i publicznie demonstrował swoje przywiązanie do ?S" oraz przekonanie o konieczności doprowadzenia do upadku ustroju komunistycznego. Zewnętrznym, oficjalnym przejawem było stałe uczestnictwo w mszach św. za Ojczyznę oraz demonstracyjne podnoszenie ręki w geście Victory (V ułożonego z palców) - ku pokrzepieniu serc - gest wzmacniający więź i odwagę ludzi także nie związanych z czynnym ruchem antykomunistycznym. Od marca 1989 r. angażował się w odbudowę NSZZ Solidarność w wejherowskim ZOZ. Aktywnie uczestniczył w akcji wyborczej organizowanej przez okręgowy Komitet Obywatelski w Wejherowie w czasie tzw. wyborów kontraktowych w 1989 r. Stał się spiritus movens odrodzenia ruchu samorządowego w Wejherowie - jako współzałożyciel i przewodniczący Wejherowskiego Komitetu Obywatelskiego "Solidarność", który w maju 1990 r. odniósł zwycięstwo w pierwszych od okresu międzywojennego wolnych wyborach samorządowych. Uzyskał mandat radnego największą liczbą głosów w całym mieście. Został wybrany Przewodniczącym Rady Miasta Wejherowa, na którym to stanowisku pracował nad odnową samorządu terytorialnego. Przedwczesna śmierć w wieku 63 lat, udaremniła dalszą realizację ambitnych planów, głównie już na niwie społecznej i samorządowej, ponieważ zawodowo zamierzał przejść w stan spoczynku. W pamięci wielu uznawany jest za jednego z najbardziej zasłużonych obywateli naszego miasta. Spoczywa na cmentarzu w Śmiechowie.

Miron Łukowicz pośmiertnie został wyróżniony przez Radę Miasta Wejherowa, jako jeden z pierwszych, najwyższą formą uznania za osiągnięcia w Wejherowie - Statuetką Jakuba Wejhera.

Postanowieniem z 4.11.2016 r., na wniosek Prezesa IPN, Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Andrzej Duda nadał mu pośmiertnie Krzyż Wolności i Solidarności.

Załącznik Nr 2 do Uchwały Nr VIIk/XXXI/346/2017
Rady Miasta Wejherowa
z dnia 25 kwietnia 2017 r.
Zalacznik2.pdf